ഞങ്ങൾ മനുഷ്യർ

നോവിച്ചതുകൊണ്ടാണല്ലോ
നീ ഇത്രയും ഇടഞ്ഞത്!

ഇടഞ്ഞ നീ

അതിന്റെ ലഹരിയിൽ ഉന്മാദിനിയായി.

അഴിഞ്ഞുലഞ്ഞ കബരിയും  

കലി തുള്ളുന്ന കുചങ്ങളും

വളഞ്ഞു മുറുകുന്ന ചില്ലികളും

എന്നെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നു.

ദിഗന്തങ്ങളെ ത്രസിപ്പിക്കുന്ന  രണഭേരി

എന്റെ കാതുകളടയ്ക്കുന്നു.

ഒരു യുദ്ധം നമുക്കിടയിൽ

മുറുകുന്നതു ഞാനറിയുന്നു.

ഞങ്ങൾ സംഘം ചേരുകയാണ്.

ചിതറിപ്പോയ എല്ലാ ചില്ലകളും

ഞങ്ങൾ ഏച്ചു കെട്ടുകയാണ്.

അഴിഞ്ഞു പോയ എല്ലാ ബന്ധങ്ങളും

ഞങ്ങൾ മുറുക്കുകയാണ്.

വിച്ഛേദിച്ച എല്ലാ ശാഖകളും

ഞങ്ങൾ ചേർത്തു വയ്ക്കുകയാണ്.

വിള്ളൽ വീണ എല്ലാ സന്ധികളിലും  

ഞങ്ങൾ അഷ്ടബന്ധം നിറയ്ക്കുകയാണ്.

എല്ലാ വിധ്വംസനത്തിനും

ഞങ്ങൾ വിരാമമിടുകയാണ്.

എല്ലാ വിഭാഗീയതകളും

ഞങ്ങൾ മറക്കുകയാണ്.

എല്ലാ കപട ദൈവങ്ങളെയും

അവരുടെ സാർത്ഥവാഹരെയും

ഞങ്ങൾ കുടിയൊഴിപ്പിക്കുകയാണ്.

ഏകതാനതയുടെ ഈ ജലപ്പരപ്പിൽ

ഞങ്ങൾ ഒന്നാവുകയാണ്.

കാരണം - ഞങ്ങൾ മനുഷ്യരാണ്,

ഞങ്ങൾക്കിനിയും ഒരുപാടു സഞ്ചരിക്കേണ്ടതുണ്ട്.

ബാധ്യതയായി മാറിയ ഭൂതകാലത്തെ

അറത്തു മാറ്റി

ഭാവിയിലേക്കിനിയും  ഏറെ സഞ്ചരിക്കേണ്ടതുണ്ട്.